Zasady ogólne

1. "Clepsydra" przyjmuje wyłącznie teksty oryginalne, nieopublikowane dotychczas w innym miejscu ani nie złożone do druku w innym czasopiśmie lub pracy zbiorowej. 

​

2. Dopuszczalna objętość przyjmowanych tekstów:

a) rozprawy (artykuły, artykuły recenzyjne, tj. obszerniejszej, polemiczne recenzje oraz przeglądy badań): max. 80 tys. znaków (ze spacjami i przypisami włącznie)

b) recenzje – max. 10 tys. znaków (ze spacjami i ew. przypisami włącznie)

UWAGA! Teksty dłuższe mogą być dopuszczone do druku tylko w wyjątkowych sytuacjach!

​

3. Autorzy są zobowiązani załączyć do przesyłanej propozycji tekstu do publikacji "Oświadczenie o oryginalności publikacji" ("Declaration of the originality of the publication"), służące wykluczeniu niedozwolonych praktyk takich jak tzw. guest authorship (ukrywanie istotnego wkładu innej osoby w powstanie tekstu) i ghostwriting (deklarowanie wkładu innej osoby w powstanie dzieła, którego w rzeczywistości ona nie współtworzyła) oraz wskazaniu źródeł finansowania badań. Deklarację w j. polskim lub j. angielskim znajdą Państwo poniżej. Oświadczenie powinno zostać wydrukowane, podpisane ręcznie i przesłane w postaci skanu.

 

4. Autorzy są zobligowani do przygotowania swych tekstów w zgodzie z poniższymi zasadami redakcyjnymi. Redakcja zastrzega sobie prawo do odsyłania Autorom tekstów niespełniającą tych wymagań z prośbą o ich przeredagowanie. Ponadto zastrzega sobie prawo do wprowadzania do nadsyłanych tekstów poprawek natury formalnej (m.in. dot. kultury językowej i zasad wydawniczych).

​

5. Teksty (wraz z "Oświadczeniem o oryginalności publikacji") należy przesyłać drogą elektroniczną na adres: clepsydra.uw@gmail.com

Przypominamy, że powinny być one zapisane w formacie .doc.

​

6. Cała praca powinna być napisana czcionką Times New Roman 12 pkt, tekst wyjustowany, pierwszy wers 1,25 pkt wcięcia (akapit), znaki co 1 pkt i odstępy między wersami co 1,5 pkt.

​

7. Teksty do druku przyjmowane są w języku polskim oraz językach konferencyjnych: j. angielskim, francuskim, niemieckim, włoskim i rosyjskim

​

8. Każdy artykuł i artykuł recenzyjny prosimy poprzedzić streszczeniem (opcjonalnie w j. polskim lub j. angielskim), a także pięcioma słowami kluczowymi odpowiednio w tym samym języku. Streszczenie nie powinno być dłuższe niż 1800 znaków (liczone ze spacjami). Prosimy również o zamieszczenie krótkiego biogramu, który powinien zawierać: informacje o stopniu/tytule naukowym, afiliacji, zajmowanym stanowisku, zainteresowaniach badawczych oraz adres poczty elektronicznej.

​

Układ tekstu

1. Pierwsza strona artykułu i artykułu recenzyjnego powinna zostać przygotowana w następujacy sposób:

a). z lewej strony u góry imię i nazwisko autora, a także nazwa instytucji (jeśli autor życzy sobie, aby tekst był afiliowany) lub miasto

b) Poniżej pogrubiony, powiększony do 14 pkt i wyśrodkowany tytuł. Wszystkie elementy pismem tekstowym, nie wersalikami. W wypadku zamieszczenia cytatu prosimy ująć go w kursywę.

​

2. Układ recenzji:

a) Nad tekstem zamieszczamy nagłówek: imię (rozwinięte) i nazwisko autora recenzowanej pracy, pełny tytuł według strony tytułowej (gdy recenzja dotyczy pracy zbiorowej lub edycji źródłowej, po tytule podajemy pełne imiona i nazwiska redaktorów lub wydawców; jeśli praca jest wielotomowa — liczbę tomów lub części cyframi arabskimi, np. t. 1–2), miejsce i rok wydania, nazwę wydawnictwa, liczbę stron, ewentualnie nazwę serii wydawniczej (jeśli stanowi ważną informację).

b) W nagłówkach stosujemy skróty w języku polskim (a nie w języku recenzowanej pracy!).

c) Pod tekstem po prawej stronie umieszczamy Imię i nazwisko autora recenzji oraz afiliacją lub miasto.

​

Zasady obowiązujące w tekście głównym

1. Tytuły dzieł i dokumentów:

a) rękopisy: oryginalne tytuły i incipity dokumentów, referatów itp. piszemy w zawsze kursywą, natomiast tytuły nadane przez autora tekstu bez kursywy (ale wielką literą)

b) druki: tytuły dzieł i dokumentów tytuły rozdziałów i fragmentów dzieł (dokumentów) piszemy zawsze kursywą, tytuły domyślne lub utarte określenia tytułowe bez kursywy ( ale wielką literą), np. Konstytucja 3 Maja

 

2. Cytaty:

a) źródła cytowane w tekście podaje się wyłącznie w tłumaczeniu (UWAGA! treści staropolskich nie modernizujemy!)

b) w wypadku słowiańskich alfabetów cyrylickich w tekście podaje się cytat w transliteracji, w przypisach zaś w alfabecie cyrylickim, zob. Tablicę transliteracyjną

c) cytowanych fragmentów źródłowych nie poprzedzamy i nie kończymy wielokropkiem;

d) opuszczenia w cytowanym tekście sygnalizujemy trzema kropkami w nawiasach prostokątnych: [...]

​

3. Imiona, nazwiska, tytuły

a) Stosujemy oryginalną pisownię imion i nazwisk w ojczystym języku osób wzmiankowanych, chyba, że piszemy o osobach  powszechnie znanych (np. Szekspir, Waszyngton, Wolter, itd.), panujących lub świętych. W wypadku spolonizowanych cudzoziemców można stosować formę polską (np. Harald Sinozębny zamiast Haraldr Blátönn, itd.).

b) Imiona osób po raz pierwszy wzmiankowanych w tekście lub narracyjnym fragmencie przypisu powinny być przytoczone w pełnym brzmieniu. Później może być już inaczej (inicjał imienia i nazwisko, samo nazwisko, przydomek, itd.)

c) Nazwiska badaczy pojawiające się czy to w artykułach (w tym recenzyjnych) czy recenzjach, powinny występować bez stopni oraz tytułów naukowych i zawodowych. 

d). W recenzjach i art. recenzyjnych słowo „Autor” piszemy wielką literą, o ile odnosi się do autora recenzowanej pracy.

​

4.Skróty

a). W tekstach stosujemy ogólnie przyjęte skróty: itd. (i tak dalej), m.in. (między innymi), etc. (et cetera), r. (rok) i w. (wiek), i inne.

​

5. Daty

a) miesiąc zawsze słownie, np. 15 lipca 1410 r.;

b) przy różnych stylach (kalendarzach): np. 10/20 maja 1589 r., ale: 25 X/7 XI 1917 r.

c) okresy (od-do): np. 24-26 kwietnia 1944 r., ale: 24 IV 1944 - 7 II 1945

d) w datach wtrąconych w nawiasie miesiąc podaje się liczbą rzymską i nie stosuje się skrótu r. na końcu, np. (18 XI 1918).

​

6. Pisownia określeń „wiek”, „rok”:

a) przed — rozwinięte, np. w wieku XVIII, w roku 1789;

b) po — skrócone/rozwinięte, np. w XVIII w./w XVIII wieku, w 1789 r./w 1789 roku

5. W określeniach typu „w drugiej połowie”, "pierwszej ćwierci", „lata sześćdziesiąte” nie używa się cyfr.

​

7. Liczebniki:

a) zapis cyfrowy z oddzielaniem spacją rzędów wielkości, np. 1234, 11 456, 234 567;

b) zapis cyfrowy z zastosowaniem skrótów: tys., mln, mld, np. 2 tys., 5 mln, 10 mld.

​

Zasady dotyczące przypisów

Przypisy wyłącznie końcowe w koncepcji zapisanej poniżej, proszę unikać systemu oxfordzkiego!!!

1. Przypisy bibliograficzne powinny zawierać następujące elementy:
-inicjał imienia i nazwisko autora,
-po przecinku tytuł publikacji zaznaczony kursywą (w przypadku materiałów niepublikowanych tytuł ten powinien być -prosto, bez cudzysłowu; to samo dotyczy materiałów znajdujących się w archiwach)
-po przecinku miejsce i rok wydania.
Np. H. Chamerska, Drobna szlachta w Królestwie Polskim (1832–1864), Warszawa 1974, s. 44.

2. Jeżeli powoływana publikacja zawarta jest w pracy zbiorowej lub serii czy też czasopiśmie, zapis powinien być następujący:
-inicjał imienia i nazwisko autora,
-po przecinku tytuł publikacji zaznaczony kursywą,
-po przecinku [w:], a następnie tytuł publikacji zbiorowej zaznaczony kursywą,
-po przecinku red. i inicjał imienia oraz nazwisko redaktora tomu (w Mianowniku!),
-po przecinku ewentualnie numer tomu,
-po przecinku miejsce i rok wydania
Np. J. Strzelczyk, Odczuwanie przyrody we wcześniejszym średniowieczu, [w:] Człowiek i przyroda w średniowieczu i we wczesnym okresie nowożytnym, red. W. Iwańczak i K. Bracha, Warszawa 2000, s. 12.

lub też w przypadku serii lub albo czasopisma:
-inicjał imienia i nazwisko autora,
-po przecinku tytuł publikacji zaznaczony kurą, lub
-po przecinku (bez w:) nazwa serii (dużymi literami bez cudzysłowu) lub czasopisma (dużymi literami w -cudzysłowie),
-po przecinku numer rocznika i rok wydania (w przypadku serii) lub rok wydania i po przecinku numer bądź zeszyt, a następnie data dzienna (w przypadku czasopisma).
Np. J. Maciejewski, Rasa i principium. O przemianach formuły Polski i Polaka w XIX i XX w., „Odra”, nr 1, t. 1, z. 2, cz. 3, Warszawa 1989, s. 22.

UWAGA! Teksty zamieszczone w wydawnictwach ciągłych o charakterze wydawnictw zbiorowych traktujemy jak artykuły w czasopismach (tytuły wydawnictw w cudzysłowie), np. J. Staszewski, Elekcja 1697 roku, „Acta Universitatis Nicolai Copernici”, Nauki Humanistyczno–Społeczne, z. 259, Historia, 28, 1993, s. 73–92.

3. Jeżeli w tekście głównym zamieszczony jest cytat, konieczne jest dodanie w przypisie po odpowiednim zapisie bibliograficznym po przecinku s. i numeru strony lub stron.

 

4. Jeżeli w tekście głównym podany jest cytat w tłumaczeniu to w przypisie należy go podać w w języku oryginału. Jeżeli jednak język ten używa innego alfabetu niż łaciński należy dokonać transliteracji. W plikach do pobrania znajduje się tabela transliteracji alfabetów cyrylickich oraz artykuły ks. Stanisława Wronki ("Ruch Biblijny i Liturgiczny") poświęcone transliteracji i transkrypcji alfabetów greckiego i hebrajskiego. Polecamy się na nich wzorować. W przypadku innych alfabetów prosimy Autorów o przesłanie zasad (jeśli to tylko możliwe) na których została oparta dokonana przez nich transliteracja.

5. W razie powoływania się na materiały archiwalne przypisy bibliograficzne powinny zawierać następujące elementy:
-tytuł dokumentu (pisany kursywą) + datację (jeśli jest) pisaną prosto
-po przecinku archiwum, w którym przechowywany jest dokument - jeśli występuje po raz pierwszy w tekście to pełną nazwę, jeśli kolejny raz to wystarczy skrót.
-po przecinku nazwę zespołu lub kolekcji, które zawierają powoływany dokument - jeśli występuje po raz pierwszy w tekście to pełną nazwę, jeśli kolejny raz to wystarczy skrót.
-po przecinku sygnaturę dokumentu,
-po przecinku k. i numer karty lub s. i numer strony.
Np. Poselstwo RP w Sofii do MSZ z 7 III 1938 r., Archiwum Akt Nowych, Zespół Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 11738, k. 122.

Np. Rozkaz Dowódcy NSZ „Czesława” z 20 IX 1942 r. , AAN, Zespół NSZ, 207/1,  k. 7.

 

6. Stosowane skróty powinny być w języku polskim (a nie łacińskim!)
Np. tamże; tenże, dz.cyt. itp.

W przypadku pojawienia się minimum dwóch dzieł jednego autora, powołując się powtórnie na jedno z tych dzieł nie stosujemy skrótu dz.cyt. ale po inicjale imienia i nazwisku podajemy skrócony tytuł dzieła

Np. S. Rosik, Udział chrześcijaństwa…, s. 15.

​

Dopuszczalne jest również skracanie wszystkich źródeł i opracowań poprzez stworzenie jakiegoś komunikatywnego kodu po uprzednim zastosowaniu formuły: dalej:

Np.

PO RAZ PIERWSZY: Helmoldi presbyteri Chronica Slavorum, [w:] Scriptores rerum germanicarum in usum scholarum ex Monumentis Germaniae Historicis [dalej: MGH] recudi fecit, wyd. G. H. Pertz, Hanoverae 1868 [dalej: Helmold], cap. I, lib. 14.

PO RAZ WTÓRY: Helmold I, 15.

​

7. Daty w przypisach

a) miesiąc liczbą rzymską, np. 19 V 1320 r. (nie dotyczy cytatów i fragmentów narracyjnych);

b) w razie braku daty dziennej miesiąc zawsze słownie, np. w marcu 1825 r.